Sevgi Ne Değildir?

yazı: Aleyna Tavlı

Sevgi, öncelikle kadın erkek ilişkilerine indirgenecek bir şey değildir. Sevmek, sevilmek, sevgiyi hayatımıza çekmek demek illa ki bir partnerimiz olması demek değildir. Sevgi gerçekten de evrenseldir. Kuşu, çiçeği, böceği, davranışlarını onaylamadığımız birini ya da aynı dili konuşmadığımız bir insanı da sevebiliriz. Bir insanı sevmek demek onunla ilişki içinde olmayı gerektirmez. İnsanı, doğayı, toprağı tüm kalbimizi açarak sevebilir ve kendimizi sağlıkla sınırlarla sevdiklerimizden koruyabiliriz. Ne olursa olsun bir insanı sevmek çok değerli bir duygudur. Fakat ne olursa olsun bir insana katlanmak doğru değildir. Sevmek, katlanmak demek değildir.

Herhangi birine ya da bir şeye duyduğumuz sevgi bizi acıya götürüyorsa orada bir şeyler yanlıştır. Sevmek insanı besler, büyütür, hayatını aydınlatır. Beslemeli, büyütmeli ve aydınlatmalıdır da. Sevmek zannettiğimiz sahip olma isteği ile tutunmadan, özgürce, beklentisizce sevmek çok farklıdır. Hiçbir canlı kendinden başka bir canlının duygularına hükmedemez. Dolayısıyla ona sahip olamaz.

Sevme duygumuz sadece kendimizi ilgilendirir. Onunla ne yaptığımız ise en azından iki kişiyi… Sevdiğimiz ama bize iyi gelmeyen insanlarla sınırlar oluşturmamız gerektiğini bazen göremeyiz. Sevmek bize öyle öğretilmiş. Evlilik sözleri bile bunun üzerine yazılmış. Sınırlar alt üst edilmiş. İnsan insanın kurdu olmuş. İnsan ne olursa olsun sevdiğinin yanında oldukça tepesine çıkılmış. Kendimize duyduğumuz saygı tahamüllümüzce hesaplanmış.

Tahammül etmek erdem sayılmış. Kimse durup da bu insan kim de ben onu idare etmek zorundayım dememiş. Ama idare etmiş… ve idare de edilmiş. Bir şeyler yürüyüp gitsin derken yürüyüp giden sevgilerimiz olmuş. Böylece sevgi de bitmiş… Sevmek de bitmiş… Sevmek hep bizimle olsun. Koşulsuz sevmek bizim olsun. Ama hayır, koşulsuzca kimsenin yanında olmayacağız. Sevdiklerimizle ilişkimiz sınırlarımızı ihlal etmedikleri sürece sürebilir. Çünkü biz değerliyiz ve değerli olduğumuzun da farkındayız.